Travmatik yaşantılar hayatımızı öyle bir yerinden değiştiriyor ki sonrasında yaşantılarımıza devam etmekte zorlanıyoruz. Geçmişle gelecek arasındaki o köprüyü kurarken birçok aşamadan geçiyoruz, yaşadığımız bir kayıp, afet, istismar gibi beklenmedik ve olağan hayat koşullarını sekteye uğratacak bu olaylar bizi birtakım güçlüklerle baş başa bırakıyor.
Travma sonrası bedenimizde bazı değişiklikler hissedebiliyoruz; mide ve baş ağrıları, halsizlik ve uyku halleri, tepkisizlik ve donma durumları gibi. 
Yaşananları geçmişte bırakıp şimdi başka bir zamanda ve anda olduğumuzun farkında olmak ne yazık ki çok kolay olmayabiliyor. Bir yandan kendimizi mağdur hissedip bir yandan ise hayatta kalan olarak görebiliyoruz. İki durumunda hissedilmesi aslında beklediğimiz bir duygu biçimi. Travmatik yaşantılarda mağdur olmak ile hayatta kalan olmak arasında bir seçim yapma gibi bir kıyasa girmek bize zarar verebilir çünkü bazı zamanlar kendimizi çok güçlü ve olaylarla başa çıkan, üstesinden güzel bir şekilde gelmiş hayatına devam eden birisi gibi hissedebilirken bazense mağdur hissedip yaşadığımız kötü olaylardan dolayı ‘’Neden ben?’’ diye sorabiliriz. 
Biz ne kadar iç görü geliştirirsek geliştirelim düşüncelere sahip olan beynimiz gerçeklikten çıkarak duyguların hükmettiği beynimize karşı yenilir ve etkisini kaybeder. İnsanlar için başlarına gelen olayları anlatmak, alacağı intikam için neler yapabileceğini anlatmak yaşadığı hissiyatı kelimelere dökmekten daha kolay olabilir.
Yapılan araştırmalar travma yaşayanların korkularının kalıcı olabileceğini ve kolayca bu korkunun tetiklenebileceğini gösterdi.  Korkuları kolayca tetiklenen kişiler günlük yaşamına devam edemiyorlardı, geçmişte kalmaya devam ediyorlar ve buradaki yaşantıyı deneyimleyemiyorlardı. 
Yaşadığımız olayları hatırlamak ve anlatmak büyük cesaret ister, travmatik yaşantının hayatımızda kalıcı olarak yer edinmesini engellemek istiyorsak önce kendimize dair söylediğimiz yalanlardan vazgeçip, acıyı deneyimlemek ve ona katlanmak ile ilgili desteğe, yöntemlere başvurmak gerekir.