Kimlere verme eğiliminde oluruz? Belki önce burayı sormak gerekir kendimize..

Önemsediğimiz insanlara karşı hassas davranabiliriz. Anlamaya çalışmak, hediyeler almak, mutlu olmaları için çabalamak, kendi rahatlığımızdan ödün vermek gibi. Bunlar aslında ilişkiyi kuvvetlendiren şeylerdir, fakat sınırların çizilmemesine neden olur. İnsanlar kusursuz değildir ve her şeyi olması gerektiği gibi yapamayabilirler. Fazla veren kişi verememeye başladığında eleştirilere maruz kalır. ''Sen beni anlamıyorsun, sen hep böyle yapıyorsun..''

Karşı tarafın istediği olmadığında dünyanın en kötü insanı siz olursunuz, öncesinde sınır çizemediğiniz ve hayır demediğiniz için ona alışık olmadığı bir şey yaşatırsınız, bu durumda ortadaki denge bozulur. Gerçek denge nedir? Eşitlik mümkün müdür? Olması gerekir mi?

Her talebinizin karşılanmayacağını kabul etmek gerekir, birbirinizi anlamaya çalışmak için yargılardan uzaklaşmak önemlidir. Fazla veren kişi, verdiği şeylerin karşısında aldıklarından ötürü ezilir ve bunlar yük gelmeye başlar, değersizlik hissi oluşur. 

Verdiğiniz şeylerin karşılığı doğal yollardan karşılanması gerekir, değerli hissedilen ortamda verme eğilimi oluşursa bu sağlıklıdır. Alabilmek için vermek maalesef olumsuz sonuçlar doğurur. 

Verdiğiniz kadar alıyorsanız sınırlarınızı çizmişsinizdir. İnsanlar sizin ne istediğinize önem verip bunları duymaya gönüllü olurlar ve siz de kendi değerinizi sorgulamaktan uzaklaşırsınız. Fazla verdiğinizde insanlar sizin ihtiyaçlarınızı göremezler, çünkü onlara alan yaratmamış olursunuz. Vermeyi bıraktığınız an ise onlardan bu yarattığınız konforu almış olursunuz yani sorumluluk yüklersiniz. Bu sorumluluğa alışmadıklarından dolayı yine siz suçlu olursunuz:) 

Fazla vermek o yüzden her zaman iyi bir şey olmayabilir:) İlişkiler aynı hayat gibi bir denge üzerine kuruludur. Bu dengeyi bozacak her fazlalık aynı eksiklik gibi ilişkileri etkiler..

Fazla merhamet, anlayış, sorumluluk, dinlemek...

Fazla olan şeyleri dengeye getirmek dileğiyle.